Ein kort februar-blogg

No er det nøyaktig 23 minutt igjen av februar. Denne ekstra-dagen som vi får kvart fjerde år, har vore ein fin dag. Vanlegvis er det viktige saker eg har skrive om her på bloggen min. Dette innlegget er heilt uviktig. Det skal berre vere ein februar-blogg, dvs posta innan no 22 minutt.

På desse 22 minutta kan eg skrive om at den siste månaden har gitt meg mange nye utfordringar. Som igjen har mint meg på følgjande; det viktigaste er å ta vare på kvardagen, og folka eg har rundt meg kvar dag.

Eg er så glad for gode kollegaer, som møter meg med smil og latter dei dagane eg kan vere på jobb. Vi jobbar oss gjennom det som kan vere vanskeleg, og tek ein kaffiskål på bakrommet. Saman har vi felles mål, og blant dei er det å skape ein god kvardag for kvarandre. Det er gull!

Så synes eg at eg bur i verdas finaste bygd. No er våren begynt, og vi har vinter på fjellet og vår ved fjorden. Det er vakkert, og vi kan svette oss oppover fjella for å få eit kick av å renne ned - spenna av skia og nyte grøne grastustar og snøklokker. Det er gull!

I kveld har eg vore på konsert med Jonas Alaska og eit stjernelag av eit band. Magiske songar og fanstastisk framføring av heile gjengen. På laurdag lo eg meg krokete av Sigrid Bonde Tusvik i Trivselshagen. Det er gull!

Kan ein ha det betre? Kanskje, men det er ikkje poenget.
"Life isn`t about waiting for the storm to pass, it`s about learning to dance in the rain.
Livet mitt er ikkje perfekt, som det vart hevda av ein intervjuar - og som det sidan har irritert meg at eg ikkje klarte å gje eit godt svar på. Eg trur ikkje at nokon har eit perfekt liv. Men vi må lære å sjå alt det vi har å setje pris på. Så enkelt, så vanskeleg og så viktig. Og enno er det 10 minutt igjen av februar. Det er heilt uviktig. For snart kjem mars.

No har vi sjansen!

Det er ei viktig avstemning som skal takast i fylkestinget 31. januar. Der skal representantane gje ei uttale til KVU-rapporten som Statens Vegvesen har utarbeidd for strekninga Skei-Ålesund. Den kontroversielle delen er at Vegvesenet går inn for å endre trasèen frå den som er i dag. Dei vil at det skal byggast tunnell gjennom Utvikfjellet, og byggast ei bru i Stryn kommune. Det er to grunnar til dette: det gjev kortaste reisetid og er det rimelegaste alternativet.

Det er stor usikkerhet om dette faktisk blir tilfelle. At det blir kortast reisetid, kjem an på om det blir bru i Stryn. Dette er ei bru som skal byggast på ein stad der det ikkje går ferje per i dag. Ein vil derfor gå glipp av ferjeavløysingsmidlar, noko som ikkje er teke med i vurderinga av kostnadane med dei ulike traseane. Det er høgst tvilsamt om denne brua nokongong blir bygt. Vestlandsrådet har lenge jobba for at E39 skal bli ferjefri. Dersom E39 blir lagt til indre trase, vil E39 vere ferjefritt. Kva skal då vere argumentet for å bygge ei bru som ikkje får ferjeavløysingsmidlar, og som det lokalt ikkje er vilje til å betale bompengar på? I kampen om midlar til store samferdsle-utfordringar i meir folkerike område, er det truleg at brua vil tape kampen. Blir ikkje brua bygt, blir det lenger reisetid med traseen om Stryn, enn den som eksisterer i dag, sjølv med ferje. Problemet er berre at Vegvesenet ikkje har sett på muligheten for å køyre til Stryn via Eid. Sjølv er det denne vegen eg oftast veljer sjølv, fordi det tek kortare tid og er betre veg. Det er uforståeleg at dette ikkje er teke med i eit av alternativa, når Vegvesenet presenterer reisetid i Nordfjord.

I utrekninga av kostnader med dei ulike traseane og bru-alternativa, har dei kome fram til at indre med bru i Stryn, kostar 0,5 mrd meir enn det som vi omtalar som S-en, som følgjer vedtekne trasè og den nye Kvivsvegen. Problemet er at transportørar sjølv har sagt at dei ikkje er villige til å betale bompengar for å køyre denne brua, når det er så kort veg å køyre rundt fjorden i Stryn. Stryn kommune har tidlegare nekta å gå inn for bompengar ved andre prosjekt, og der er ikkje signal på at dei har ei anna meining her.
I Gloppen kommune er det vedteke at ein går inn for bompengefinansiering av ei Nordfjordbru over Anda-Lote. Skilnaden på om ein betalar ferjebillett eller bompengar finnast ikkje. Konsulent Helge Hopen har rekna ut at der kan betalast inn 1,5 mrd i bompengar. Då blir reknestykket motsett, og det vil då enkelt rekna bli 1 mrd billigare med det midtre alternativet.

Der er andre punkt som KVU-en skal ta omsyn til, som ikkje er gjort. I målsetjinga for slike planar, står det at den skal ta omsyn til eksisterande samferdsle-tilbod innan båt- og fly-trafikk. Dette er ikkje gjort. Fylkesrådmannen ønskjer å redusere ferje-tilbodet over Anda-Lote, som er ein av to vegar til Sandane Lufthamn. Der er det nett investert 120 millionar kroner i oppussing, og den er godt rusta for framtida.

Det er alvorleg at ikkje momenta ovanfor blir teke med i verken fylkesrådmannen eller Vegvesenet sine vurderingar. Då er det viktig å ha politikarar som klarar å ta med eit større bilde, slik at vi kan gje eit grunngjeve og godt råd vidare til Samferdsledepartementet. Det er no vi har sjansen!

Fri

For mange er jul ei tid for å gjere det ein elles ikkje får gjort, med besøk, turar, lesing og ikkje minst; eting. Nokre av desse stikkorda har eg også treff på. Men for oss som driv butikk er det hektisk fram til døra blir låst att julafta kl 12. Så er det to dagar til familie, før det er full fart fram til nyttårsafta med vareteljing og salg og enno meir salg. I år vart også romjula sterkt prega av Dagmar, som gjorde at vi måtte begrense og reparere på kvart vårt vis.

Derfor var det ei kjensle av å ta ei velfortent frihelg, forrige helg. Tre oppgåver stod på planen: sove, lage mat, renne og gå på ski. Når ein i tillegg får tid til å lese, fyre i peisen og treffe gode venner, kva meir kan ein ønskje seg? Ein oase var det, og eg henta energi i kvar ein svettedråpe i løypene.

Glad fylkespolitikar

Etter at eg vart valgt inn i fylkestinget for Sogn og Fjordane i haust, har eg vore gjennom møter i fylkesutval, hovudutval for samferdsel, Vestlandsrådet og konstituerande fylkesting. Det har vore kjekkare og meir interessant enn eg hadde forventa. Utifrå at Høgre fekk mindre makt og færre posisjonar enn ein kunne forvente med vårt valresultat, så såg eg ikkje håp om at vi kunne påverke politikken i vesentleg grad. Men der tok eg feil. Vi er så absolutt med på å setje dagsorden, om det ikkje alltid viser igjen at det er Høgre som står som forslagsstillar. Der har vi vel noko å lære av andre parti (les Ap og Sp), som er meir kyniske på dette. Men min viktigaste motivasjon for å engasjere meg politisk, er å bidra til eit ønska resultat for utvikling av samfunnet. Då er det sekundært for meg kven som får kred. Likevel må eg innsjå at om veljarane skal få vite kva vi faktisk gjer og jobbar for, så må det vise igjen utad. Gjennom media, og gjennom kva vi sjølve klarar å formidle. Utfordringa er at nokre andre parti ikkje vil stemme for andre sine forslag uansett, dei lagar eit sjølv som er veldig likt - og får det gjennom.

Forsøk på hersketeknikkar som ein fersk representant blir utsett for, er mest underhaldande. Heldigvis har eg vore ute ei vinternatt før. Høgre-gruppa har eit godt samhald og samarbeid, og eg legg vekt på å ha eit godt forhold til mine politiske motstandarar. Som eg har lært i utallige samanhengar; kva andre gjer mot oss og meg kan ein ikkje styre. Eg må berre syte for å oppføre meg sjølv på eit vis som eg kan stå inne for.

Som sagt, starten har ikkje vore avskrekkande, så eg gler meg til dei komande fire åra som fylkespolitikar.

Om båten kunne fortelje

No er det visst ikkje håp lenger. Båtmakar-karen har sagt at det er lite å gjere. Båten kan ikkje reparerast meir, og må kasserast.

Det verka som ei enkel sak, det er berre å kjøpe ein ny som kan setjast ut på elva til våren. Då kan vi setje oss i ein trygg båt, finne fram fiskestengene og sjå om vi kan lure ein ørret i elva. Men då eg såg på båten i dag, forsto eg at det ikkje blir så enkelt.

Båten har vore den trufaste tenaren på elva ved familiehytta sidan begynnelsen av 1940-talet. Tre generasjonar i familien har gynga trygt i den.

Tenk kva denne båten kunne fortalt om kva den har sett og høyrt! Mange av mine beste minner er frå timar i båten. Timar med fiskelukke, vennskap, dramatikk, samhald, draumar, planar, livsfilosofi og glede. Men det er berre mine. Tenk kva bestefar og bestemor har av minner frå båten. Frå eit liv med krig og tortur, til eit liv med barn og barnebarn i båten. Tenk på alle harde åretaka far har teke i båten, for si kone, kameratar og sine fem jenter. Det har ikkje berre vore snakk om val av fluer.

Tenk om båten kunne fortelje. Det hadde vore familie-soga si det.