Unge med stort hjerte!

Her ser de bilde av små kunstverk, som alle tilsette fekk smake i butikken i dag. Tre av våre unge sommarvikarar, hadde brukt ein kveld på å lage nydelege cupcakes til oss på jobben. Dei sa at det var fordi dei var glade for å jobbe her, og det var kjekt å bidra med noko for at vi skulle ha ein kjekk arbeidsdag.

For nokre fantastiske ungdommar! Det rørte meg veldig. Tårene pipla over denne varmen og ønsket om å bidra med noko godt. Både for kropp og sjel. Ikkje berre var dei vakre å sjå på, men dei smakte også søtt, friskt og framtidshåp.

Tung tids tale - av Haldis Moren Vesaas

Under samlinga i kyrkja i samband med fakkeltoget på mandag, så las presten dette diktet. Det er frå 1945.

I desse dagane og i veker og månader framover, må eg minne meg sjølv på:
Våg å vere nær.


Det heiter ikkje: eg - no lenger.
Heretter heiter det: vi.
Eig du lykka så er ho ikkje lenger
berre di.
Alt det som bror din kan ta imot
av lykka di, må du gi.

Alt du kan løfte av børa til bror din,
må du ta på deg.
Det er mange ikring deg som frys,
ver du eit bål, strål varme ifrå deg!

Hender finn hender, herd stør herd,
barm slår varmt imot barm.
Det hjelper da litt, nokre få forfrosne,
at du er varm!

Frå Tung tids tale, 1945

Tankar i ei tung tid

Tragedien som skjedde i går er ufatteleg. Foreløpig er det meldt om sju drepte i regjeringsbygget, og seks personar er sakna. På Utøya er 85 ungdomar drept, eit heilt uverkeleg antal. Fleire er fortsatt sakna.

Etter ei kort natt til laurdag, måtte dagen i dag brukast på jobb, som planlagt. Friluftshelga i Hyen vart arrangert. Bortsett frå dansen i kveld og skytinga, gjekk alt som planlagt. Ei god avgjerd, på lik linje som at Malakoff rockefestival blir arrangert. Statsministeren og andre som uttalar seg snakkar om at vi må stå saman. Då er det riktig å ha aktivitetane der vi nettopp kan vere det. Så får det bli annleis, og bli markert på den måten ein kjenner er riktig. I Hyen var flagga på halv stong, og i opninga var det eitt minutts stille. Det var ei dempa forsamling.
Mange var naturlegvis rysta, og fleire tok opp tragedien. Ikkje alle var like godt informert. Likevel er det inga unnskyldning for å hevde at grensene er for opne, eller at det er utlendingane sin feil, slik eg fekk høyre frå eit par personar i dag. Det var nett som om dei ikkje ville høyre at han var etnisk norsk, kvit mann.
Eg blir skremt av dei haldningane eg møtte i dag. Og det er skremmande at det no skal gå over til å bli at det var ein "galning" som gjorde dette. Det var ein terrorist, kvit eller brun.

Det viser seg at vedkomande gjerningsmann har skrive eit manifest, og lagt ut film på youtube. Eg har ikkje lese det, for eg vil ikkje vere med på å gje eit einaste klikk til denne mannen som har gjort denne ugjeringa. Men det er muleg at denne gjerningsmannen kan få "heltestatus" i visse miljø. Det er så ille.
Kva kan vi gjere? PST må for det første endre si vurdering av "høgre-ekstreme" miljø, som dei ikkje meinte utgjorde nokon trussel i 2011. Det er frå fleire hald vist til at massakrane som er gjort med flest antal døde, er utført at kvite ekstremistar, ikkje muslimar. Samtidig tenkjer eg at det er noko vi må kunne gjere. Og etter at eg snakka med eit par personar i dag, som brukte anledninga til å snakke om at vi skulle ha strengare grensekontroll og færre innvandrarar, utan at det har noko grunngjeving i samband med det som skjedde i dag, så tenkjer eg at ja, vi kan gjere noko. Vi kan snakke med dei som ytrar slike haldningar, og seie at nei, det er ikkje akseptabelt. Forklare og fortelle. Gje dei fakta. Det er mange haldningar som byggar på heilt feil grunnlag. UDI-direktør Ida Børresen har tidlegare også påpeika at politikarar og fleire er med på å bringe vidare feil informasjon angåande myter om flyktningar og innvandrar. Det kviler eit spesielt ansvar på politikarane og personar som har kunnskap og som veit, til å formidle riktig og god informasjon.

Det opprører meg at dei eg møtte i dag, har delt noko av tankegodset med gjerningsmannen i dag. Sjølvsagt har dei ikkje på nokon som helst måte støtta tragedien som skjedde i går. Men det er så enkelt å slenge slike uttalar ut, enten i daglegtale eller på debattfora. Men det må ikkje stå uimotsagt, verken i personlege møter eller på nettet. Det er jo eit lønnleg håp at vi aldri meir opplever angrep frå kvite høgre-ekstremistar som synes dei er i sin rett til å drepe dei med andre meiningar. Eg veit det er naivt å tru at vi kan gjere noko for å hindre slike ekstreme handlingar frå anti-islamistar. Men vi må alle bidra med det vi kan, nært og fjernt. For eit betre Norge. For oss alle.

Høgre vil gje alle næringsdrivande mulighetar!

Alle politiske parti er einige om at vi ønskjer fleire arbeidsplassar. Forskjellane er på korleis vi vil skape dei. Skal det vere gjennom offentleg subsidiering av nokre få store verksemder – eller vil vi gje alle verksemder like konkurransevilkår? Medan Arbeiderpartiet vil styrke støtteordningar til spesielt utvalgte bedrifter, vil Høgre gje gode vilkår for alle.

Fylkesleiar i Arbeiderpartiet Nils P. Støyva latterleggjer at Høgre er opptekne av at ei pølsebu skal ha gode og førutsigbare rammevilkår, på lik linje med industrien. Dersom satsinga på industrien har vore så vellukka, kvifor har då tal sysselsette i industrien gått ned dei siste tre åra? I 2009 var talet 248 000 sysselsette innan industrien, i 1. Kvartal i 2011 var talet kome ned i 233 000.

Arbeiderpartiet likar å skryte av at dei har skapt 250 000 nye arbeidsplassar. Veksten i den totale sysselsettiinga, har dei siste åra vore stort sett tilsvarande folkeveksten i yrkesaktiv alder. Sysselsetjinga har prosentvis vore størst i offentlig sektor. Som politikarar må vi sjå utviklingstrekk over lenger tid, og legge til rette for ei ønska utvikling. Med tanke på framtidige utfordringar med nok arbeidskraft og skatteinntekter, er ikkje dette godt nytt for Norge AS.

I Høgre er vi opptekne av at småbedriftene skal ha gode rammevilkår. Vi har programfesta ei nedtrapping av formueskatt og arveavgift, men dette er berre ein liten del av det som er viktig for å ha eit mangfald av bedrifter. Vi snakkar med mange næringsdrivande, og det er samferdsle, samferdsle, samferdsle som går igjen som det viktigaste tiltaket dei ønskjer politikarane skal ta tak i. I Sogn og Fjordane har vi mange, dyktige næringslivsleiarar. Dei får til mykje, og då er det svært frustrerande å oppleve at vegar og flytilbod er det som hindrar vidare utvikling.

Fleire bedrifter i Sogn og Fjordane har store utfordringar med å få tak i nok arbeidsfolk. Det gjer at vi må utvide bu- og arbeidsmarknadsregionane. Til no er Høgre det einaste partiet som klart prioriterer Kystvegen, med oppstartsmidlar til planlegging på 200 millionar kr. Ferjefri E39 er ein annan visjon, som vi delar med regjeringspartia. Med ei bru i midtre Nordfjord, vil vi opne for ein region med 60 000 innbyggjarar. Dette skapar mulighetar. Heile Sogn og Fjordane må vidareutviklast, slik at fylket vårt blir attraktivt for tilflytting.

Framskrivinga av folketalet i Sogn og Fjordane er ikkje lysteleg lesnad. Då er det interessant å lese rapporten til Kompetanseutvalet, som slår fast at samferdsle samt større bu- og arbeidsmarknadsområder er avgjerande for tilflytting til distrikta.

”For å skape slike dynamiske bu- og arbeidsregionar må det satsast på utbygging av infrastruktur som bind regionen saman. Slik oppnår ein regionforstørring i form av ein større arbeidsmarknad – og aukar attraktiviteten både for etablering av kompetanseintensive verksemder og for å trekkje til seg arbeidskraft med høg kompetanse.”
Sitat frå Kjell Gunnar Salvanes, Professor Norges Handelshøyskole Og Jan Per Styve, Regionaldirektør Hordaland Fylkeskommune I Bergens Tidende 5. juli 2011.

La oss vere meir visjonære enn at vi kun opnar verktøykassa for nokre få utvalgte, som får ein pott med skatte-pengar i gåve. Gje oss muligheten til å opne for eit mangfald av verksemder, både pølsebuer og store industriverksemder!

Her er eg på handel på Moods-butikken på Flø. Men det vart kle i handleposen, ikkje traktor!

Gratulere med 93-års dagen, Nelson Mandela!

Bildet er frå Nelson Mandela-museet i Soweto i Johannesburg. I oktober i fjor var eg innom der. Museet er lagt til huset der Winnie Mandela og mannen budde, då både ho og Nelson vart arrestert. Huset ligg midt i Soweto, der middelklassa no bur.

Det gjorde sterkt inntrykk å sjå huset, bilder og lese historia. Rundt om i verda er der mange som har kjempa og som fortsatt kjempar for menneske sin fridom og rett til å leve livet med like muligheter. Nelson Mandela vil for alltid stå som den viktigaste personen for endring i Sør-Afrika. Å kjempe ein slik kamp som han har gjort - samtidig som han har bevart ein mildhet ovanfor sine tidlegare motstandarar, det er så stort at ord blir små.

Vi er heldige. I Norge har vi ikkje slike store kampar å kjempe. Men vi kan lese orda, ta dei til oss og leve dei ut i våre daglegliv. Det kan gjere ein forskjell for dei vi har rundt oss. For det er dette Livet handlar om:

På bildet står det:
"In judging our progress as individuals, we tend to concentrate on external factors such as one`s social position, influence and popularity, wealth and standard of ecucation... but internal factors may be even more crucial in assessing one`s development as a human being: humility, purity, generosity, absence of vanity, readiness to serve your fellow men - qualities within the reach of every human soul."
Nelson Mandela in a letter to Winnie Mandela in 1977.

Festivalar - eit onde?

I dag har det vore eit par innlegg i debatten som går igjen kvar sommar. Har vi for mange festivalar?
Kvar gong temaet kjem opp, undrar eg meg over kvifor problemstillinga blir reist. Er det kommentatorar som sit heime i leiligheten og synes det er vondt å tenke på kor mange som kosar seg på festival? Kvifor irriterer det nokre at det i mange bygder er fleire som legg ferien sin til den lokale festivalen, slik at dei kan jobbe dugnad for å vere med å arrangere? Synes dei at band og artistar som reiser rundt i Norge bør få mindre å gjere, og i så fall - kvifor? Synes kommentatorane at dei som reiser på festival for å ha det moro, helst ikkje bør ha det, og heller ikkje bør ha opplevingar for livet?
Are Kalvø har sagt det enkelt og godt; alternativet til at det er ein festival på kvart nes, er at det ikkje er ein festival på kvart nes.

Det er mange verdiar som ligg i arbeidet med festivalane. Grunnen til at eldsjeler går på år etter år, er fordi dei er entrepenørar som likar å skape noko saman med andre, som besøkande på festivalane har glede av.
Dersom festivalane er dårleg organiserte, folk ikkje lenger vil jobbe dugnad eller artistane ikkje vil kome, så dør dei ut av seg sjølve.

Så la oss sleppe fleire bedrivitande kommentarar om at Norge lir av for mange festivalar. La oss glede oss over minner for livet i lange, lyse sommarnetter, eller under våte paraplyar. La oss få opplevingar som vi kan tenke tilbake på - ikkje berre den komande kalde vinteren - men gjerne i fleire år framover. La oss få danse litt samba eller setje ein cowboy-hatt på hovudet. I Norge har vi ikkje for mykje kulturliv, vi treng kvar ein rockefot vi har.