Om båten kunne fortelje

No er det visst ikkje håp lenger. Båtmakar-karen har sagt at det er lite å gjere. Båten kan ikkje reparerast meir, og må kasserast.

Det verka som ei enkel sak, det er berre å kjøpe ein ny som kan setjast ut på elva til våren. Då kan vi setje oss i ein trygg båt, finne fram fiskestengene og sjå om vi kan lure ein ørret i elva. Men då eg såg på båten i dag, forsto eg at det ikkje blir så enkelt.

Båten har vore den trufaste tenaren på elva ved familiehytta sidan begynnelsen av 1940-talet. Tre generasjonar i familien har gynga trygt i den.

Tenk kva denne båten kunne fortalt om kva den har sett og høyrt! Mange av mine beste minner er frå timar i båten. Timar med fiskelukke, vennskap, dramatikk, samhald, draumar, planar, livsfilosofi og glede. Men det er berre mine. Tenk kva bestefar og bestemor har av minner frå båten. Frå eit liv med krig og tortur, til eit liv med barn og barnebarn i båten. Tenk på alle harde åretaka far har teke i båten, for si kone, kameratar og sine fem jenter. Det har ikkje berre vore snakk om val av fluer.

Tenk om båten kunne fortelje. Det hadde vore familie-soga si det.

Ein ny barneskule blir til

På bildet ser vi ein bygningsarbeider som jobbar med å bygge ein ny barneskule i Farao Village i Zambia. Mange gjer ein stor innsats for å få reist bygget. Alt i frå dei som samlar inn pengar til å få bygt den, til dei som utfører arbeidet.

Då eg sjølv gjekk på barneskulen og vi var leie av skulearbeid, fekk vi frå lærarar høyre at vi måtte vere glade for at vi fekk gå på skule, fordi det var mange rundt om i verden som ikkje kunne det. Det var vanskeleg å ta inn over seg, og sjå lenger enn eige ønskje om å heller bruke tid på andre ting. Heldigvis blir vi på nokre område meir vise med åra. I Norge har dei fleste av oss alle mulighetar for å ta den utdanninga vi sjølve ønskjer, og som gjev oss det utgangspunktet vi ønskjer for livet. Som politikar synes eg det er viktig å jobbe for at vi gjer skulen i Norge betre for våre unge håpefulle, og at alle får bruke sine ressursar på ein god måte vidare i livet. Samtidig er det også godt å kunne vere med å bidra til at det er nokre barn i andre delar av verda som kan få kunnskap, som kan gje dei eit betre utgangspunkt i ein vanskeleg kvardag.

Og for meg som er ansvarleg for HMS-arbeid i eiga bedrift er det eit paradoks å sjå kva forhold dei jobbar under. Då er det godt å ha ein kompis som støttar...