Om båten kunne fortelje

No er det visst ikkje håp lenger. Båtmakar-karen har sagt at det er lite å gjere. Båten kan ikkje reparerast meir, og må kasserast.

Det verka som ei enkel sak, det er berre å kjøpe ein ny som kan setjast ut på elva til våren. Då kan vi setje oss i ein trygg båt, finne fram fiskestengene og sjå om vi kan lure ein ørret i elva. Men då eg såg på båten i dag, forsto eg at det ikkje blir så enkelt.

Båten har vore den trufaste tenaren på elva ved familiehytta sidan begynnelsen av 1940-talet. Tre generasjonar i familien har gynga trygt i den.

Tenk kva denne båten kunne fortalt om kva den har sett og høyrt! Mange av mine beste minner er frå timar i båten. Timar med fiskelukke, vennskap, dramatikk, samhald, draumar, planar, livsfilosofi og glede. Men det er berre mine. Tenk kva bestefar og bestemor har av minner frå båten. Frå eit liv med krig og tortur, til eit liv med barn og barnebarn i båten. Tenk på alle harde åretaka far har teke i båten, for si kone, kameratar og sine fem jenter. Det har ikkje berre vore snakk om val av fluer.

Tenk om båten kunne fortelje. Det hadde vore familie-soga si det.